Evinde, odanda, ormanında, ülkende yangın çıkınca, "itfaiye gelmedi" diye, "su da yok" diye, bir şey yapmayacak,  öylece seyredecek misin?

Bakın anlatayım;

Çocuktum, 11-12 yaşlarındaydım, merhum ağabeyim benden iki yaş büyüktü, çocuk denecek yaşta bir fırında çalışmaya başlamıştı.

Eli paraya değdiğinden, nispeten özgür (!) olmuş olacak ki, gizli gizli tek tek aldığı kaçak sigara içmeye  başlamıştı. 

Benden saklamıyor, ben de onu görüyor, onun, ağzından çıkardığı dumanı tüttürmesine  özeniyor, bir kerecik te olsa ben de içmek, denemek istiyordum.

Biz iki erkek kardeş evimizin küçücük kilerinde yatıyorduk.

Ev halkının giysilerinin çoğu, bizim kile-odada duvardan duvara gerili iplerde asılı olurdu.

Günlerden bir gün ağabeyim, çok erkenden kalkıp fırına gitmiş, tek tek aldığı sigaralardan birini yastığının dibinde unutmuştu. Sabah uyanıp, gözlerimi açtığımda ilk o tek sigarayı görmüştüm. "Aha sana fırsat, kimseye göstermeden, bir kibrit bulup bunu içmeli ve denemelisin" dedim.

Dediğimi de yaptım, annemin görmediği yerde, ocağının dibinden kibriti çaldım, geldim yatak odamız kilere. Köşedeki incir küpünün yanına saklanıp, sigarayı ağzıma aldım, çaktım kibriti, çektim nefesi...

Aman Allahım başıma gelene, her sigara tiryakisinin ilk içişinde başına geldiği gibi, benim de, o tazecik genzime, boğazıma giden o iğrenç ve yakıcı duman, beni öğürüp, kusacak hale getirdi.

HER ŞEY ÖKSÜRÜRKEN OLDU 

Bu gürültülü öğürme krizlerim sırasında, ya annem beni duyarsa, ya yakalanırsam heyecan ve korkusuyla olacak, ya kibriti söndürmeden yere kilimim üstüne attım, ya da yanık sigarayı yere düşürmüş olmalıyım ki, tutuşan bir kağıttan, sigara içmek için çömeldiğim yerde, kafamın üzerinde köşeden köşeye bir ip üzerine serili duran giysilerimizin, aşağıya sarkan eteği yada kolunun tutuşuverdiğini gördüm.

Çok paniklemiştim, ateş birden parlamaya başladı, çaresizce hem öksürüp, hem, ağlamaya başladım, ya evimiz yanarsa idi? 

ŞİMDİ NE YAPACAKTIM?

Su evin dışındaydı, 2,5 m x 3m olan bir yerde, yerde serili bir döşek, yorgan olduğu halde, yapacak bir şey düşünemiyordum, ateş, annemin bir zıbınını da tutmuştu, bir şey yapmalıydım...

Yüzüm alev alev yanıyordu, karar verdim, birden ateşi boğmak geldi aklıma. İlham gelmişti, ipteki ceketimi alıp, yanarsam ben yanayım deyip, ceketi açık şekilde göğsüne tutup, iki kollarımı da sarıp, ateşin üzerine yüzükoyun kapanıp, yattım. 

Boğulurcasına öksürükler içinde, sağdan soldan çıkan her dumanı başka bir çamaşırla sıkı sıkıya bastırıyordum.  

Taze kalbim duracak gibi çarpıyordu, birkaç dakika öylece kaldım, galiba başarmıştım, hiç bir yerden duman çıkmıyordu, ama yine de korkuyordum, ateşin parlama korkusundan kapandığım yerden kalkmıyordum...

Annem komşudan gelmiş, yanık kumaş kokusunu duymuş, hızla kilerin kapısına gelmişti.

"Oğlum neden ağlıyorsun, ne bu hal, ne oldu burada, ne bu koku?" diyordu...

HADİ GEL DE ANLAT ANLATABİLİRSEN

Her  şey ortadaydı, annem beni kaldırdı, bir iki tüten duman vardı ama, yangın sönmüştü, öptü, sardı kollarıyla beni, ben de her şeyi anlattım, "babam duymasın anne" diyordum. 

Canım anneciğim, "güzel oğlum sen ağlama ben her şeyi hallederim" dedi. 

Yananlara baktık, annemim bir entarisi, ağabeyimin bir gömleği, benim de üzerine kapandığım ceketim kullanılamaz olmuştu.

Annemle birlikte, iki saat içinde atılacakları attık, külü isi temizledik.

Ben çok mutsuzdum, durup durup ağlıyordum, bu fakirlikte, yedeği olmayan çamaşırlarımızı yakmış, az daha evimizi kül ediyordum.. 

Annem ben elimizi yüzümüzü yıkadık, ocağın başına geldik, "oğlum, sana iki yumurta kırayım ye, bir şeyciğin kalmaz" dedi.

Anacığım nur içinde yatsın, karnımın doyduğunu, biraz normale döndüğümü görünce , "korkma kimseye söylemeyeceğim, aramızda kalacak unut gitsin çakır gözlü oğlum dedi. 

"ÇAKIR GÖZLÜM SEN BENİM KAHRAMANIMSIN, EVİMİZİ YANMAKTAN KURTARDIN" dedi.

Korkmayın her kötülüğü boğabiliriz, yeter ki isteyelim ve inançlı olalım, kötülük büyükse ki, büyük, hep birlikte yatarız kötülüğün üzerine, boğarız kötülüğü.