Sen saatini aşka kurduysan eğer,
kafan bir bahar bulanığıdır,
anı gelince zembereğin ateş alır,
harlanır tüm sevgi kaldırımları,
sana pembecik çiçektir her ateş taşı.
Hiç farkına bile varmazsın,
bir taze tay,
minik bir ceylan gibi,
zıp-zıp zıplarsın korların üzerinde,
sarhoş bulutla dingin denizin arası,
artık bir saniyedir sana,
iner çıkar, iner çıkar doyamazsın.
Öylece yürür gidersin,
kor, köz ateşlerin üzerinde,
cos-cos yanar,
görenin yüzü buruşur,
sen hiç acı duymazsın.
Zemberek boşalmıştır artık,
sen yanarsın, o yanar,
tek bir alev topu olursunuz,
ten ateşleriniz yakar aklı...
Alev gözleriniz kör olur,
ama bir çift olursunuz,
Cennette mi, cehennemde mi,
anlayamaz,
bir melekle, bir zebaniyle karşılaşır,
dibe düşer, serseme dönersiniz,
sizin bu aşk ateşiniz,
aklınıza egemen bir diktatör olur...
An gelir alarm durur,
zemberek boşalır, uyanırsın,
sürgü gibi yatıyorsundur yerde,
olanlar olmuştur artık,
anlarsın ağır yanıklar içinde,
yıkkın bitkin ve kötürüm olduğunu.
Her şey dank eder kafana,
lakin iş işten geçmiş,
allı bile evlenmiş,
güllü çıkmıştır kocaya.
İçinde kocaman bir boşluk,
İçinin yarısı var, yarısı yok,
yarısı sende, yarısı onda gitmiş,
masum yüreğin pür-perişan,
zemberek boşalmış, saat susmuş,
aşk ateşi sönmüş,
bulutlardan yere çakılmışsın,
uçağın pistten çıkmış,
sen aşk azmağında,
etrafta sivrisinekler,
kurbağanın yanındasındır artık...
Hüseyin ANIL / Bodrum.
08 / 05 / 2024
