Çocuk olmak eğlenmektir, düşünerek bir işi yapmaz. Belki de bu yüzden bir çocuk asla büyümek istemez.

İnsanın içindeki çocukluğun beslendiği yer her zaman kalptir. Bu bazen kendi bazen de en yakınına ait olan bir kalptir. Kimi için ailesi, kimi için arkadaşı... Fakat kanımca bir çocuğun hayatında iki atan kalbin önemi büyüktür. Annesi ve onu anlayan, dinleyen, ve seven bir öğretmendir. 

 Her çocuğun bu iki kalbe  ihtiyacı vardır. Örneğin ben ilkokul hayatımda birçok kez okul değiştirdim. Ve bu eğlencesine yapılmış bir şey değildi. Benim ailem bana saygı, sevgi duydu. Benim için en iyisini istedi. Sınıflarım değişti, öğretmenlerim değişti. Bu konuda pek de şanslı olduğumu söyleyemeyeceğim. Sonunda ilkokul hayatım değişikliklerle bitti. Mutsuz geçen dört yıl…

Ortaokula bu yıl başladığımda ben en saygılı ve sevgi dolu öğretmenlerimi buldum. Bana değer veren öğretmenleri… Her insan, eğitim hayatında en azından bir tane gerçek, anlayışlı ve sevgi  dolu bir öğretmene sahip olmuştur. Her çocuk mutlu ve sevgi dolu olmak ister. Fakat biliriz ki bu sevgiyi de mutluluğu da öyle  hazırda bulmaz. Ona  bu hisleri aktaran yakınlarına ihtiyaç vardır. Bu bazen zor olur. Karanlığın içinde hapsolmuş küçük bir ışık tanesi gibidir bazen. Ve  birden pes ederken bir ışık belirir önünde. Bu ışık onu dirençli ve kendinden emin yapar. Bu ışık ise onun hayal gücüdür. Daha doğrusu hayallerine  güç veren biridir.

Unutmayın her duygu önemlidir. Ve bu duyguların hepsi çocuklukta gerekli birer kanattır. Her gün başka bir kanatla uçar çocuk. Üzülünce canının acısını hissetsin, ağlasın. Sinirlenince bağırsın, öfkesini savursun özgürce. Mutlu olunca havalara uçsun, Polyanna kıskansın. Bütün bu duygu ve davranışlar onun için faydalıdır. 

 Arada bir dostlar birbirine olan sevgiyi kaybeder. Ama saygı her zaman sonsuz olur. Çünkü sevgi senin seçimin ama saygı asla azalmaz. Bir çocuk her zaman iç sesini dinler. Bu onlara masal gibi gelir. Çünkü yaşanan  her şey bir süre sonra iç sese dönüşür.

Bir çocuğun tek bir saniyesi bile onun en değerli anısıdır. O bir saniyenin içine bazen bütün bir ömrü sığdırır. Bazen  yankısı duvarlara  sinmiş bir kahkahanın fotoğrafıdır o bir saniye. Önemlidir. 

 Çocuk için besin olan sevgi, en yakınlarının içindedir. Ona bakan bir çift göz, onun için söylenen tatlı söz. Çocuğa  özel hazırlanmış gizli bir bahçedir sevgi. Ve bir çocuk bunu çok iyi anlar. Anlamasını kolaylaştıracak olanlar  onun bu hayattaki şansıdır.  

 

 Ingeborg   Alisa  HANEY

Turgutreis Vedat  Türkmen Ortaokulu  5-D  sınıfı  öğrencisi